සිනිඳු සළුපිළි
සිරුර හැඩකල
සුවද විලවුන් පැලඳුමෙන්
හැම,
හිනාවන් මුව දරා හැමදින
ගියා ඔහු පෙර දිනේ
සතුටින,
ඇඟ දැමූ සළු
අනුන් රිසිවට
හරව හරවා සිරුර ඇදුමට
සැදුව පසු අවසන් දැකුමකට
අවමගුල් සභිකයන්
පෙරටුව
ගියා ඔහු අද දිනේ
පරලොව
සුසුම් පමණක් මෙහි
ඉතිරිකර..
ම් ම් ම් ඔව් අන්තිමට අපි ගියදාට අපි ගැන මතකයන් විතරයි ඉතුරු වෙන්නේ . .
ReplyDeleteමතක තියෙන්නෙත් ටික දවසයිනේ අයියා...
Deleteමලාට පස්සෙ හොද තැනක ඉපදින්න ඇති..
ReplyDeleteකවුද?
Deleteහිටියත් විහිදුවා සුවදක් හැම තැනම
ReplyDeleteසතුට පුරා වැඩියත් ඔහු ඇති තැනක
සියළු පිරිස් දැසි දස් ඉන්නා තැනක
මරනෙට පසුව කිසිවක් නැත ඒ මතක
සහතික ඇත්ත.. ජීවිතේ හැටි...
Deleteඅපි කාටත් අන්තිමේදී ඔය ටික තමා..නේද නදිනියෝ..
ReplyDeleteඔව් ඉතින්, ඒක වලක්වන්න බෑනේ..
Deleteමොන බලේ තිබුනත් කාටත් උරුම අන්තිමට ඕක තමයි
ReplyDeleteඕක බලේ ඉන්න උන්ට නම් තේරෙන්නෙ නෑ...
Deleteඅවසන මතකය පමණය උරුමය අප සැමට ම....
ReplyDeleteමතකය ගිලිහෙනවා හෙට අපි මලදාට...
Deleteඒ උනාට ජීවිතය කියන්නෙ මතකයන් ගොඩක්..!
ReplyDeleteඒ නිසානෙ අපිට අනිත්ය තේරෙන්නෙත් නැත්තෙ...
Deleteලස්සන මිනී පෙට්ටිය :)
ReplyDeleteසුභ වේවා!!! රාජ සම්පත් ලැබේවා!!!
අනේ යකෝ...
Deleteඒක ඇත්ත. අන්තිමට තබා යන්නේ මතකයන් හා සුසුම් පමණයි. පදපෙල, අදහස ලස්සනයි නදිනි.
ReplyDeleteබොහොම ස්තූතියි චන්දන....
Deleteඉන්නකම් මොන මොන ලොකු ලොකු සීන් දැම්මත් අන්තිමට අපි කාටවුනත් ඔච්ච්ර තමා... හ්ම්ම්ම්
ReplyDeleteලොකු සීන් දාද්දි ඕවා මතක නැති එකනෙ ප්රශ්නේ...
Deleteමේ දවස් හැමෝම ලියන්නේ මැරෙන ඒවාම තමා.මැරෙන අය දන්නවා නම් ජීවත් වෙලා ඉන්න අය එයාලට ගොඩක් ආදරේ බව!!
ReplyDeleteඔව් මැරෙනකම්ම අපිට හරියට අපිට ආදරේ කරන අය ගැන දැනගන්නෙ නෑ නේද?
Deleteඅන්තිමට අපි හැමෝටම ඔය සෙතේම තමා.....
ReplyDeleteඔව් ඉතින් බෑ කියන්න බෑනේ නේද වෙලාව ආවහම..
DeleteDude:
ReplyDeleteමේ යම් විශේෂ සිදුවීමක්ද, නැතිනම් කවි සිතුවිල්ලක් පමණද?
කාලෙකට කලින්, මම හිතන්නෙ මම 10 වසරෙ වගේ මගේ යාලුවෙක්ගෙ තාත්තා කෙනෙක් නැති උනා, අපි එතන හිටියෙ මිනිය ගේන්නත් කලින් ඉදන්.. ඒ අන්කල් හොද ලස්සනට අදින පලදින කෙනෙක්.. අර මිනිය ගෙනාව වෙලාවෙ මිනී සාප්පුවෙ අය අන්දල තිබුන ඇදුම් එහෙම හැදුවා මිනිය එහෙට මෙහෙට හරව හරවා.. මගේ යාලුවා ඒ වෙලාවෙ ගොඩාක් ඇඩුවා ඒක ගැන කිය කියා.. ඒක තමයි නිධාන කතාව..
Deleteඑපා කිසි විට උඩඟු වන්නට එයින් යහපත නැසෙනවා
ReplyDeleteඑපා කිසි විට කෝප වන්නට ඔබේ හොඳගති නැසෙනවා
එපා කෙනෙකුට දුකක් දෙන්නට එයින් හදවත් රිදෙනවා
එපා ආශා පොදි බඳින්නට මැරෙනවා අපි මැරෙනවා!
සහතික ඇත්ත මල්ලො..
Deleteහ්ම්... ජීවිතේ කාලයක් අතෑරලා තිබුන දැන් රැකගන්න දඟලන.....
ReplyDeleteමිනිස්සු මැරුනට නදිනි ඔවුන් ගැන මතක මැරෙන්නේ නෑ. අනිත් අය එක්ක ජීවත් වෙනවා තව ගොඩාක් කල්...
ඒක හරි ඒත් මොන හේතුවකටද මන්දා මට හිතෙනවා මම මැරුනම නම් කට්ටියට මාව ඉක්මනටම අමතක වෙයි කියල...
Deleteහොදට ගොතපු කවි සිතිවිල්ලක්.කියෙව්වයින් පස්සෙ හෙන්රි අහපු දේ මටත් හිතුන.කස්ටිය කියල තියෙන ලෙසටම අපට අන්තිමට යන්න තියෙන්නෙ ඔය හතර රියන තුලට තමයි.
ReplyDeleteකොයි වෙලාවෙ අපිට යන්න වේවිද දන්නෙ නෑ නේ නේද?
Deleteමට දැන්ම මැරෙන්න බැරියෝඕඕඕඕඕඕඕඕඕඕඕඕඕඕඕඕඕඕඕඕඕඕඕඕඕඕඕඕඕඕඕඕඕඕඕඕඕඕඕඕඔඔ...........................
ReplyDeleteඅපෝ උඹ මැරුනොත් කවුද හනීබනී බලාගන්නෙ?
Deleteදහදිය දුගඳ මකාලන්නට ගැල්වූ සුවඳ විලවුන් පුයර
ReplyDeleteවසාලන්නට මෙදින කුණු මසෙහි ගඳ සුවඳ පැන් ඉසියි නිතොර
ගැටුණු විට පිරිස ඇඳි සළු පිලියෙහි යනෙනතුර
හෙළු එරවිලි කොහිද අද වෙනකෙක් අඳන විට සළුව
සේරම ඉතින් මේ ගද ගහන දිරන ශරීරෙට තමයි නේද?
Delete